မိုဘိုင်းလ်ဖုန်းတွေ လို့ ပြောရင် လက်ကိုင်ဖုန်း သေးသေးလေးတွေလို့ တွေးမိပါလိမ့်မယ်။
အခုလက်ရှိ သုံးနေတဲ့ မိုဘိုင်းလ်ဖုန်းတွေ ကတော့ဟုတ်ပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် မိုဘိုင်းလ်ဖုန်းတွေ ပေါ်ကာစက အရွယ်အစားက ကြီးမား၊ လေးလံ၊ ပါဝါစားနူန်း မြင့်တဲ့ ဖုန်းကြီးတွေ၊ သယ်လို့ ရတယ်ဆိုရုံ အဆင့်ဖုန်းတွေ ဖြစ်နေပါတယ်။
မိုဘိုင်းလ်ဖုန်းတွေ စတင် တီထွင်လာခဲ့တာ ၁၉၄၀ လောက်ကတည်း ကဖြစ်ပြီး၊ ၁၉၈၀လောက် အထိ ကျယ်ကျယ် ပြန့်ပြန့် ဖြစ်မလာခဲ့ပါဘူး။
ဒါပေမယ့်၂၀၁၁ ခုနှစ်အင်္ဂလန် နိုင်ငံမှာ မိုဘိုင်းလ်ဖုန်းတွေရဲ့ ဖုန်းခေါ်ဆိုမှု အကြိမ်ရေပေါင်း ဟာ ကြိုးသုံးဖုန်းတွေ ခေါ်ဆိုမှု ထက်သာခဲ့ပါတယ်။
ဒါဟာကြိုးသုံးဖုန်းတွေ အသုံးနည်းသွားပြီးနောက်ပိုင်း၊ လုံးဝမသုံးတော့တဲ့ အဆင့်ဖြစ်လာမယ့် လက္ခဏာ ဖြစ်ပါ တယ်။
ကျနော်တို့ဆီမှာလည်း မိုဘိုင်းလ်ဖုန်းတွေ ပေါပေါများများ သုံးလာတဲ့ အတွက်လမ်းဘေး ကြိုးဖုန်းငှားတဲ့ သူတွေ ခွင်ပျက်ကုန် ပါတယ်။
ဒါဟာ နည်းပညာ တိုးတက်ပြောင်းလဲမှုရဲ့ သက်သေ ဖြစ်တဲ့အတွက်၊ အဲဒီ မိုဘိုင်းလ်ဖုန်းတွေ ဘယ်အချိန်က စပြီး၊ ဘယ်လို တီထွင်ခဲ့ ကြသလဲ ဆိုတာ စာဖတ်သူတွေ စိတ်ဝင်စားမယ် ထင်လို့ ဒီတပတ် အတွက် မိုဘိုင်းလ်ဖုန်း သမိုင်းကြောင်းလေး ရေးထားပါတယ်။
အစောပိုင်းကာလ တီထွင်မှု
လက်ရှိ အချိန်မှာ မိုဘိုင်းလ်တွေလို့ ခေါ်လို့ရတဲ့ အထိ ရောက်လာအောင် တီထွင်ခဲ့တာတွေကို ပြန်ကြည့်ရင် ၁၉၀၈ ခု ကတည်းက စခဲ့တာ တွေ့ရပါမယ်။
အဲဒီဖုန်းတွေဟာ ခရီးဆောင် မိုဘိုင်းလ်ဖုန်းတွေလို့ ပြောလို့ မရသေးတဲ့ ကြိုးမဲ့ ဆက်သွယ်ရေး ကိရိယာတွေ ဖြစ်ပါ တယ်။
၁၉၀၈ ခုနှစ်မှာ ပါမောက္ခ အဲလ်ဘတ်ဂျန့်ခ် (Albert Jahnke) နဲ့ Oakland Transcontinental Aerial Telephone and Power ကုမ္ပဏီတို့ ကနေ ကြိုးမဲ့ ဆက်သွယ်နိုင်တဲ့ ဖုန်းကို တီထွင်ခဲ့ကြပါတယ်။
ဒါပေမယ့် ထုတ်လုပ်ရောင်းချတဲ့ အဆင့် ရောက်မလာပါဘူး၊ ၁၉၁၈ မှာ ဂျာမန် မီးရထားစံနစ် (German Railroad System) ကနေ စစ်သုံးအတွက် ဂျာမဏီနိုင်ငံ ဘာလင်မြို့နဲ့ ဇော့ဆီန်း(Zossen)မြို့၊ ၁၉၂၄ မှာ အများသုံးနိုင်တဲ့ ဘာလင်မြို့နဲ့ ဟမ်းဘတ်မြို့ ဆက်သွယ်မှုတွေ အတွက် ကြိုးမဲ့ဖုန်း၊ ၁၉၂၅ မှာ မီးရထား သုံးတယ်လီဖုန်း စံနစ်၊ ၁၉၂၆ မှာ တယ်လီဖုန်း ဝန်ဆောင်မှု ပေးတဲ့ ရထားစတာတွေကို စမ်းသပ် တီထွင်သုံးခဲ့ကြပါတယ်။
အဲဒီ နောက်ပိုင်း ၁၉၃၀ ခုနှစ် အမေရိကရဲ့ စီးပွားပျက်ကပ်နဲ့ ပထမ ကမ္ဘာစစ်တွေ ကြောင့်လို့ ယူဆရတဲ့ အကြောင်း တွေကြောင့်၊ ခရီးဆောင် ဖုန်းတွေ တီထွင်တာ သိပ်များများစားစား မတွေ့ခဲ့ရပါဘူး။
၁၉၄၀ မှာတော့ ကြိုးမဲ့ ဆက်သွယ်ရေး ဖုန်းတွေ စစ်တပ် အတွက် တီထွင်သုံးလာခဲ့ကြတာ တွေ့ရပါတယ်။
လက်ရှိ မိုဘိုင်းလ်ဖုန်းတွေနဲ့ ယှဉ်ကြည့်ရင်တော့ ဘယ်လိုမှ လက်ကိုင်ဖုန်းလို့ ပြောမှာ မဟုတ်ပါဘူး။
အမေရိက ကြည်းတပ်၊ အချက်ပြဆက်သွယ်ရေး တပ်ဖွဲ့တွေမှာ သုံးခဲ့တဲ့မော်ဒယ် SCR- 194 နဲ့ 195 တွေ ဖြစ်ပြီး၊ ခရီးဆောင် AM Radio တွေ ဖြစ်ပါတယ်။
အလေးချိန် ၂၅ ပေါင်လေးပြီး ၊ ၅ မိုင်အကွာအဝေး အထိ ဆက်သွယ်နိုင်ပြီး၊ ဒုတိယ ကမ္ဘာစစ် အတွင်း ခြေလျင် တပ်တွေမှာ သုံးခဲ့ပါတယ်။
AM Radio Telephone (1922)
၁၉၂၂ ခုနှစ်က အမေရိကန်နိုင်ငံ ချီကာဂိုမြို့က ရဲတွေ ရေဒီယိုတယ်လီဖုန်းကို စမ်းသပ်နေကြပုံ ဖြစ်ပြီး၊ သူတို့ သုံးခဲ့တဲ့ ဖရီကွင်စီက AM ရေဒီယို ဖရီကွင်စီနဲ့ အတူတူပဲ ဖြစ်ပါတယ်။
Americian Army (1940)
အမေရိက ကြည်းတပ်ရဲ့ အချက်ပြ ဆက်သွယ်ရေး တပ်ဖွဲ့ဝင်တွေ ဒုတိယ ကမ္ဘာစစ်တုန်းက ၁၉၄၀ မှာအသုံးပြု ခဲ့တဲ့ ကြိုးမဲ့ ဆက်သွယ်ရေး ပစ္စည်းတွေ ဖြစ်ပြီး၊ မြင်းရဲ့ကျောပေါ်မှာ တင်ထားရ လောက်အောင် ကြီးမားလေးလံ နေပါတယ်။
လက်ရှိ မိုဘိုင်းလ်ဖုန်းတွေနဲ့ နှိုင်းယှဉ်ရင်တော့ လက်ကိုင်ဖုန်းလို့ ပြောမှာ မဟုတ်ပါဘူး၊အမေရိကန် ကြည်းတပ်၊ အချက်ပြ ဆက်သွယ်ရေး တပ်ဖွဲ့တွေမှာ သုံးခဲ့တဲ့ မော်ဒယ် SCR-194 နဲ့ 195 တွေ ဖြစ်ပြီး၊ ခရီးဆောင် AM Radio တွေ ဖြစ်ပါတယ်။
အလေးချိန် ၂၅ ပေါင် လေးပြီး၊ ၅ မိုင်အကွာ အဝေးအထိ ဆက်သွယ်နိုင်ပါတယ်။ ဒုတိယ ကမ္ဘာစစ် အတွင်း ခြေလျင် တပ်တွေမှာ သုံးခဲ့ပါတယ်။
အခု ပြထားတဲ့ SCR-300 ရေဒီယို ဆက်သွယ်မှု့ကိုတော့ အမေရိက စစ်တပ် အတွက် မိုတိုရိုလာကနေ တီထွင် ပေးခဲ့ တာ ဖြစ်ပြီး၊ ၃၂ ပေါင်ကနေ ၃၈ ပေါင်လေးကာ၊ ၃ မိုင် အကွာအဝေး အထိ ဆက်သွယ်နိုင်သလို၊ SCR-194 နဲ့ 195 တွေနေရာမှာ အစားထိုး သုံးစွဲခဲ့ပါတယ်။ အလုံးရေ ၅ သောင်း ထုတ်လုပ်ခဲ့ပြီး ဒုတိယ ကမ္ဘာစစ်အတွင်း မဟာမိတ် တပ်တွေ သုံးခဲ့ပါတယ်။
မော်ဒယ် SCR-536 လက်ကိုင် စကားပြောစက်ကို မိုတိုရိုလာကပဲ၊ အလုံးရေ တသိန်း သုံးသောင်းလောက် ထုတ်လုပ် ခဲ့ပြီး၊ ဒုတိယ ကမ္ဘာစစ်အတွင်း သုံးခဲ့ပါတယ်။ အလေးချိန် ၅ ပေါင်ပဲ လေးပြီး၊ ကုန်းတွင်းမှာ ၁ မိုင်၊ ရေပြင်မှာ ၃ မိုင် အကွာအဝေး အထိ ပြောနိုင်ပါတယ်။
Mobile Telephone System
ဘဲလ်စစ်စတမ် (Bell System) ကနေ မိတ်ဆက်ခဲ့တဲ့ ပထမဦးဆုံး စီးပွားဖြစ် လုပ်ကိုင်ခဲ့တဲ့ မိုဘိုင်းလ် တယ်လီဖုန်း ဝန်ဆောင်မှု လုပ်ငန်း ဖြစ်ပါတယ်။
အဲဒီ ဝန်ဆောင်မှုကို MTS (Mobile Telephone System) လို့ ခေါ်ပြီး၊ အစောပိုင်း ထုတ်လုပ်ခဲ့တဲ့ မူရင်းစက်ဟာ ပေါင် ၈၀လေးကာ၊ AT&T ရဲ့ ကန့်သတ်လိုင်း (band) တွေကိုပဲ သုံးလို့ရပါတယ်။
လစဉ်ကြေး ဒေါ်လာ ၃၀ (လက်ရှိပေါက်ဈေးနဲ့ဆိုရင် ဒေါ်လာ ၃၃၀ လောက်) ပေးရပြီး၊ ခေါ်ဆိုမှုတွေ အတွက် အကြိမ် အရေအတွက်နဲ့ ထပ်ပေးရ ပါမယ်။ ကုန်တင်ယာဉ် အုပ်စုတွေ၊ သတင်းထောက်တွေ၊ ဝန်ဆောင်မှု ပေးတဲ့သူတချို့ပဲ သုံးနိုင်ခဲ့ ပါတယ်။
Ericsson’s Mobile System A
အဲရစ်ဆင် (Ericsson) ရဲ့တစိတ်တပိုင်း အလိုအလျောက် လုပ်ဆောင်ပေးနိုင်တဲ့ မော်တော်ယာဉ်သုံး မိုဘိုင်းလ် စစ်စတမ် ဖြစ်ပြီး၊ ဆွီဒင်နိုင်ငံမှာ ဦးဆုံးသုံးကာ ၈၈ ပေါင် လေးပါမယ်။ iPhone အလုံး ၃၀၀ ရဲ့ အလေးချိန်နဲ့ ညီမျှတဲ့ အလေးချိန် ဖြစ်ပါတယ်။
Commerical Mobile Phone (1959)
၁၉၅၉ မှာတော့စီးပွားဖြစ် ထုတ်လုပ်ရောင်ချတဲ့အဆင့်ရောက်လာပေမယ့်၊ကားတွေထဲမှာ တပ်ဆင်သုံးနိုင်ပြီး အရွယ်အစား သေးအောင် ပါဝါစားနှုန်းနည်းအောင် မလုပ်နိုင် သေးပါဘူး။
Portable (1972)
၁၉၇၂ လန်ဒန်မှာ ကျင်းပခဲ့တဲ့ ဆက်သွယ်ရေးရဲ့ ဒီနေ့ မနက်ဖြန်၊ အနာဂတ်ပြပွဲ (Communication Today, Tomorrow and The Furture) မှာ မော်ဒယ်တယောက် ပြသနေတဲ့ ခရီးဆောင် တယ်လီဖုန်း ဖြစ်ပါတယ်။ ပါဝါစား နှုန်း မသေးတဲ့ အပြင်၊ ဘက်ထရီတွေရဲ့ နည်းပညာ အားနည်း ချက်ကြောင့် ဘက်ထရီကို ကြိုးနဲ့ လွယ်ထားတာ တွေ့ရ ပါမယ်။ အရင်က ကင်မရာသမားတွေ ဖလက်ဂန်း (flash Gun) ကို ပါဝါပေးဖို့ ဘက်ထရီ တွဲကြီးကို ကြိုးနဲ့ လွယ် ထား တာ သတိရမိ ပါတယ်။
ခရီးဆောင်လက်ကိုင်ဖုန်းအစ
၁၉၇၃ မှာ မာတင်ကူးပါး (Martin Cooper) ကနေ နမူနာ လက်ကိုင်ဖုန်း တခုကို စတင်ပြီး တီထွင်ခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီ ဖုန်းဟာ ၁.၁ ကီလိုဂရမ် လေးပြီး၊ အရွယ်အစား အမြင့် ၂၃ စင်တီ မြင့်ကာ၊ အထူ ၁၃ စင်တီမီတာ၊ အကျယ် ၄.၄၅ စင်တီမီတာ ရှိပါတယ်။ အဲဒီ ဖုန်းဟာ မိနစ် ၃၀ စကားပြောဖို့ အတွက် ၁၀ နာရီ အားသွင်းထားဖို့ လိုပါတယ်။ မာတင်ကူးပါးဟာ အဲဒီ အချိန်က မိုတိုရိုလာရဲ့ သုတေသီနဲ့ အမှုဆောင် အရာရှိအဖြစ် တာဝန်ယူ လုပ်ဆောင်ခဲ့တာပါ။
မိုတိုရိုလာရဲ့ ခရီးဆောင် ဆက်သွယ် ရေးပစ္စည်း ထုတ်ကုန်ဌာန အကြီးအကဲ ဖြစ်သူ ကူးပါးရဲ့ အထက် အရာရှိ ဂျွန် အက်ဖ်မစ်ရှဲလ် (John F Mitchell) တို့ဟာ ခရီးဆောင် လက်ကိုင်ဖုန်းတွေ ထုတ်လုပ်မှုရဲ့ အဓိက အကျဆုံးလူတွေ ဖြစ်လာခဲ့သလို၊ မိုတိုရိုလာ ကုမ္ပဏီဟာလည်း လက်ကိုင် ခရီးဆောင်ဖုန်းတွေ ပထမဦးဆုံး ထုတ်လုပ်တဲ့ ကုမ္ပဏီ ဖြစ်လာ ခဲ့ပါတယ်။
အဲဒီ တီထွင်နိုင်ခဲ့မှုဟာ မိုတိုရိုလာ ကုမ္ပဏီ (Moto-rola) ကို သေးငယ်ပေါ့ပါးပြီး အလွယ်တကူ သယ်ဆောင် သွား နိုင် တဲ့၊ လက်ကိုင်ဖုန်းတွေ တီထွင်ထုတ် လုပ်ဖို့ တွန်းအား ပေးခဲ့ပြီး၊ လက်ကိုင်ဖုန်း လောကမှာ မိုတိုရိုလာ ကုမ္ပဏီဟာ အထင်ကရ ကုမ္ပဏီကြီးတခု ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။
Nokia Mobira Senator (1982)
နိုကီယာ မိုဘိုင်းလ်ဖုန်းတွေ ဖြစ်လာဖို့ စတင်ခဲ့တဲ့ ဖုန်းက Mobira Senator ဖုန်းဖြစ်ပါတယ်။ အလေးချိန် ၂၁ ပေါင် လေးပြီး ကားဖုန်း အနေနဲ့ သုံးဖို့ ရည်ရွယ်ထားပါတယ်။
Motorola Dyna TAC ၊ 8000X (1983)
၁၉၈၃ မတ် ၆ ရက်နေ့မှာတော့ မိုတိုရိုလာရဲ့ ဒိုင်နာတက် DynaTAC 8000X မိုဘိုင်းလ်ဖုန်းတွေ စတင် ဈေးကွက် တင်ခဲ့ရာ၊ အမေရိကရဲ့ ပထမဦးဆုံး 1G ကွန်ရက် ဖြစ်တဲ့ Ameri-tech ကွန်ရက်နဲ့ တွဲသုံးခဲ့ပါတယ်။
ကုန်ကျစရိတ် ဒေါ်လာသန်း ၁၀၀ ကုန်ကျခဲ့ပြီး ဈေးကွက်တင်ဖို့အတွက် ၁၀ စုနှစ် တခုကျော် ကြာခဲ့ပါတယ်။
နမူနာ စမ်းသပ်ခဲ့တဲ့ ဖုန်းတုန်းကလိုပဲ အဲဒီဖုန်းဟာ မိနစ် ၃၀ လောက် စကားပြောဖို့ အတွက် ၁၀ နာရီ အားသွင်းထားဖို့ လိုပါတယ်။
ဆက်သွယ်ရေး နည်းပညာတွေမှာ ဒုတိယမျိုးဆက် အနေနဲ့ တိုးတက်လာခဲ့မှုက SMS ဒါမှ မဟုတ် စာသားတွေ ရိုက်ထည့် ပေးပို့နိုင်တဲ့ (text messaging) လုပ်ဆောင်ချက် ဖြစ်ပြီး၊ အစပိုင်းမှာ အဲဒီလုပ်ဆောင်ချက် GSM ကွန်ယက်မှာပဲ အလုပ်လုပ်သုံးခဲ့ပြီး နောက်ပိုင်း ဒစ်ဂျစ်တယ်ကွန်ရက်တွေ အားလုံး သုံးခဲ့ပါတယ်။
ဖုန်းကနေ ပထမဦးဆုံး SMS ပေးပို့မှုကို ယူနိုက်တက်ကင်းဒမ်း (UK) မှာ ၁၉၉၂ ဒီဇင်ဘာ ၃ ရက်နေ့မှာ စတင်နိုင်ခဲ့ရာ၊ ၁၉၉၃ မှာတော့ ဖင်လန်နိုင်ငံမှာ စတင်ခဲ့ပါတယ်။
မိုဘိုင်းလ်ဖုန်းတွေ အတွက် အခကြေးငွေ ပေးပြီး ဒေါင်းလုတ် (download) လုပ်တဲ့ ဝန်ဆောင်မှုကို ၁၉၉၈ မှာ ဖင်လန် နိုင်ငံရဲ့ Radidinja (အခု Elisa) ကနေ ဖုန်းမြည်တဲ့ ring tone တွေ အမျိုးမျိုးကို ဒေါင်းလုတ် လုပ် ဝယ်ယူနိုင်ခဲ့ကာ၊ ပထမဦးဆုံး ကြော်ငြာလုပ်ငန်း အနေနဲ့ သတင်းခေါင်းကြီးပိုင်းတွေကို SMS ပေးပို့နိုင်တဲ့ လုပ်ငန်း လုပ်ခဲ့ပြီး ၂၀၀၀ ပြည့်နှစ် ဖင်လန်နိုင်ငံမှာ ကြော်ငြာရှင်ရဲ့စပွန်ဆာနဲ့ စတင်ခဲ့ပါတယ်။
မိုဘိုင်းလ် ငွေချေတဲ့ စံနစ်(mobile payments) ကိုတော့ ဖင်လန်နိုင်ငံနဲ့ ဆွီဒင် နိုင်ငံမှာ ၁၉၉၈ ကစတင် အသုံးပြုခဲ့သလို၊ ကိုကာကိုလာ အရောင်းစက်တွေနဲ့ ကားပါကင် ထိုးတဲ့ အခကြေးငွေတွေကို မိုဘိုင်းလ်ဖုန်း သုံးပြီး ပေးချေနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ နော်ဝေးမှာ ပထမဦးဆုံး စီးပွားရေး လုပ်ငန်းအဆင့် လုပ်ဆောင်မှုကို ၁၉၉၉ မှာ စတင်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။
ဖိလစ်ပိုင်နိုင်ငံ မှာတော့ ဘဏ်လုပ်ငန်းနဲ့ ခရက်ဒစ်ကတ် လုပ်ငန်းတွေ အတွက် ငွေပေးချေမှုတွေကို မိုဘိုင်းလ် အော်ပရေတာ Globe နဲ့ Smart တို့ ကနေ ၁၉၉၉ မှာပဲ စတင် ခဲ့ပါတယ်။
မိုဘိုင်းလ် ဖုန်းတွေကနေ အင်တာနက်ကို အပြည့်အဝ သုံးနိုင်တဲ့ ပထမဦးဆုံး ဝန်ဆောင်ပေးတာက ဂျပန်နိုင်ငံက NTT DoCoMo ဖြစ်ပြီး ၁၉၉၉ မှာ စတင်ခဲ့ပါတယ်။
၁၉၉၇ ကနေ ၂၀၀၃ ခုနှစ် လောက် အတွင်း မိုဘိုင်းလ် နဲ့ မိုဒမ်း (Moden) တွေ သုံးနိုင်ခဲ့တဲ့ Personal Handy-phone System ဖုန်းတွေ ရေပန်းစားခဲ့ပါတယ်။
၁၉၉၉ခုနှစ် ဂျပန်နိုင်ငံ NTT DoCoMo ကနေ အင်တာနက် ဝန်ဆောင်မှု အပြည့် ဝန်ဆောင်ပေးနိုင်တဲ့ မိုဘိုင်းလ်တွေ တီထွင်နိုင်ခဲ့သလို၊၂၀၀၁ ခု အောက်တိုဘာ ၁ ရက်မှာတော့ ပထမဦးဆုံး စီးပွားဖြစ် 3G ကွန်ယက်ဝန်ဆောက်မှုကို NTT DoCoMo ကပဲ စတင်သုံးခဲ့ ပါတယ်။
၂၀၀၆ မှာ သုံးခဲ့တဲ့ မိုဘိုင်းလ်ဖုန်းတွေက တော်ရုံ ကင်မရာလောက် ရိုက်ကူးပေးနိုင်ပြီး မိုဘိုင်းလ်ဖုန်းတွေဟာ ကင်မရာနဲ့ တတွဲတည်း ဖြစ်လာပါတယ်။
နောက်ပိုင်းထုတ်တဲ့ တချို့ဖုန်းတွေ ဆိုရင်သူများကို ရှေ့ဘက် ရှုခင်းတွေ ရိုက်နိုင်သလို ကင်မရာ နောက်ဘက်ကိုပါ ရိုက်နိုင်တဲ့ ကင်မရာဖုန်းတွေ ရှိလာပါပြီ။
၂၀၀၇ မှာတော့ စာရိုက်ပြီး စကားပြောတဲ့ text messaging ဟာ မိုဘိုင်းလ်ဖုန်း တလုံးမှာ မပါမဖြစ်တဲ့ Function (လုပ်ဆောင်ချက်) တခု ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။
၂၀၀၈ က မိုဘိုင်းလ်ဖုန်းလောက အတွက်ထူးခြားတဲ့ နှစ်ဖြစ်ခဲ့ပြီး၊ ကွန်ပျူတာ ကုမ္ပဏီကြီးတခုဖြစ်တဲ့ အက်ပဲလ် (Apple) ကနေ သူ့ရဲ့စမတ်ဖုန်း iPhone ကို စတင်မိတ်ဆက် ဈေးကွက်တင်ခဲ့ ပါတယ်။
အက်ပဲလ်ရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း ဒီဇိုင်း၊ သုံးရ လွယ်ကူမှု၊ စွမ်းဆောင်ရည် မြင့်မားမှုတွေကြောင့် နာမည်ကြီး၊ ရေပန်း အစားဆုံး ဖုန်းတခု ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။
အဲဒီ နောက်ပိုင်းမှာတော့ အများသိထားကြတဲ့ မိုဘိုင်းလ်ဖုန်းတွေနဲ့ စမတ်ဖုန်းတွေကို ဆိုနီ (Sony) , HTC , ဆမ် ဆောင်း, LG, Google, Huawei စတဲ့ ကုမ္ပဏီတွေကနေ အပြိုင်အဆိုင် ထုတ်လုပ်ခဲ့ကြတာ ဒီနေ့ တွေ့မြင်နေ ကြရပြီ ဖြစ်ပါတယ်။
