ဆောင်းတွင်းကာလ အအေးပိုကဲသည့် ဒေသများရှိ ကချင်စစ်ဘေးရှောင်စခန်းများတွင် အနွေးထည်နှင့် အမိုးအကာ လိုအပ်မှုအခြေအနေများကို ကချင် နှစ်ခြင်းခရစ်ယာန် အဖွဲ့ချုပ် (KBC) က စာရင်းကောက်ယူလျက် ရှိသည်။
ကချင်ပြည်နယ်တွင် ၂၀၁၁ ခုနှစ် ဇွန်လမှစကာ တပ်မတော်နှင့် ကချင်လွတ်လပ်ရေး တပ်မတော် (KIA) အကြား တိုက်ပွဲများ ဖြစ်ကာ စစ်ဘေးရှောင် ဒုက္ခသည် တသိန်းကျော်ရှိကာ ယင်းထဲမှ လူဦးရေ တသောင်းခန့်မှာ ဆောင်းရာသီတွင် ရေခဲမှတ်အထိ အေးတတ်သည့် ချီဖွေ၊ ပူတာအို၊ ဆွမ်ပရာဘွမ်မြို့နယ်များနှင့် တရုတ်-မြန်မာ နယ်စပ်ရှိ စစ်ဘေးရှောင် စခန်းမျာတွင် ခိုလှုံနေရသည်။
KBC မှ လူမှုရေးတာဝန်ခံ ဦးခါးလီက “အခု နိုဝင်ဘာမကုန်ခင်မှာ အအေးပိုင်းက ဘယ်လောက်ထိ ဖြစ်လာနိုင်လဲဆိုတာကို ဒေသခံတွေနဲ့ သွားဆွေးနွေးတာ။ ဝေးလံခေါင်ဖျားတဲ့ နေရာတွေ၊ တကယ်အေးတဲ့ ဒေသတွေကို ကျနော်တို့ ရုံးဝန်ထမ်းတွေ သွားကြည့်နေပါတယ်။ ဘယ်လောက်ထိ လိုအပ်မှု ရှိနေတယ် ဆိုတာကတော့ လကုန်လောက်မှ သိရပါမယ်” ဟု ပြောသည်။
အအေးဒဏ် ပြင်းထန်သည့် ယင်းဒေသများတွင် စစ်ဘေးရှောင်စခန်း ၁၅ ခုခန့်ရှိကာ အများစုမှာ KIA ထိန်းချုပ်ရာ နယ်မြေများ ဖြစ်သည်။
လက်ရှိတွင် KBC မှ ဆွမ်ပရာဘွမ်နှင့် ပူတာအိုမြို့နယ်၊ KIA ထိန်းချုပ်ရာ နယ်မြေအတွင်းရှိ ရှအိယန်ဒေသ၊ ချီဖွေမြို့နယ် ဖရဲဒေသရှိ စစ်ဘေးရှောင်စခန်းများသို့ သွားရောက်ကာ အချက်အလက်များ ကောက်ယူနေပြီဖြစ်ပြီး ဒီဇင်ဘာလ ခရစ္စမတ်ကာလမတိုင်မီ အကူအညီများ ပေးနိုင်ရန် လျာထားသည်ဟု သိသည်။
ကချင်ပြည်နယ်တွင် စစ်ဘေးရှောင်စခန်း ၁၀၀ ကျော်ရှိရာ လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေး အဆင်ပြေကာ မြို့နှင့် နီးသည့် စခန်းများတွင်မူ အခြားအလှူရှင်များ၊ အဖွဲ့အစည်းများက လာရောက်လှူဒါန်းရ လွယ်ကူသဖြင့် ဝေးလံပြီး သွားလာရခက်သည့် ဒေသများမှ စခန်းများကို ယခုကဲ့သို့ ရွေးချယ်စာရင်းကောက်ရခြင်း ဖြစ်သည်ဟု ဦးခါးလီက ရှင်းပြသည်။
၎င်းက “အဲဒီမှာ Data (အချက်အလက်) တွေ သိလာရင် အနွေးထည်၊ အမိုးအကာ လိုအပ်တယ်ဆိုရင် အမိုးအကာဆို အမိုးအကာ ပေးနိုင်တဲ့အဖွဲ့၊ အနွေးထည်ပေးနိုင်တဲ့ အဖွဲ့ကို ကျနော်ကိုရှာမယ်။ မပေးနိုင်ရင် ကျနော်တို့ KBC က ပုံမှန် ရှိတဲ့ ဘတ်ဂျက်ထဲက ဘယ်လိုသုံးမလဲဆိုတာတွေကတော့ အခုသွားနေတဲ့ အချက်အလက် ကောက်တာတွေ ပြီးမှပဲ ကျနော်တို့ သိရပါမယ်” ဟု ဆိုသည်။
တရုတ်-မြန်မာ နယ်စပ်ဒေသနှင့် KIA ထိန်းချုပ်နယ်မြေများရှိ မိုင်တိုင် ၆ စစ်ဘေးရှောင်စခန်း၊ ရှအိယန် စစ်ဘေးရှောင်စခန်းတို့မှာ ဆောင်းတွင်းကာလတွင် ရေခဲမှတ်အထိ အေးတတ်သဖြင့် ယခင်နှစ်များကလည်း သောက်သုံးရေနှင့် ထင်းမီး အခက်အခဲရှိကာ ရေခဲဖုံး၍ ယာယီစခန်းများ ပျက်စီးခြင်း၊ အသက်အရွယ်ကြီးသူများ နာမကျန်းနှင့် လေဖြတ်ခြင်း ဝေဒနာများ ကြုံတွေ့ရသည့် ဖြစ်ရပ်များ ရှိသည်။
လူမှုကယ်ဆယ်ရေးနှင့် ပြန်လည်နေရာချထားရေး ဝန်ကြီးဌာနကလည်း ကချင်ပြည်နယ်တွင်းရှိ စစ်ဘေးရှောင်ဒုက္ခသည်များအတွက် ပညာသင်ကြားရေး၊ အမျိုးသမီးများ အလုပ်အကိုင် အခွင့်အလမ်း ရရှိရေးတို့အပြင် စားနပ်ရိက္ခာနှင့် ငွေကြေးထောက်ပံ့မှုများ ရှိသော်လည်း သွားလာရခက်ခဲကာ KIA ထိန်းချုပ်ဧရိယာအတွင်းရှိ စခန်းများကိုမူ အကူအညီ ပေးနိုင်ခြင်း မရှိသေးပေ။
ကချင်ပြည်နယ်နှင့် ရှမ်းပြည်နယ် မြောက်ပိုင်းရှိ စစ်ဘေးရှောင်စခန်းများအား အကူအညီပေးနေသည့် အဖွဲ့ ၈ ဖွဲ့ ပူးပေါင်းထားသည့် Joint Strategy Team (JST) ပြောရေးဆိုခွင့်ရှိသူ ဦးဂွမ်ရှာအောင်က စစ်ဘေးရှောင်စခန်း အများစုမှာ ရာသီဥတုဒဏ် ခံနိုင်သည့် အမိုးအကာများ လဲရန် လိုအပ်နေသော်လည်း အရပ်ဘက်အဖွဲ့များတွင်လည်း ရန်ပုံငွေ လျော့ပါးလာသည့်အတွက် အကူအညီပေးရေး ကိစ္စများတွင် ခက်ခဲနေသည်ဟု ဆိုသည်။
၎င်းက “အထူးသဖြင့် အနွေးထည်တို့၊ စောင်တို့ ထပ်ပြီးပေးနိုင်တဲ့ အနေအထား ကျနော်တို့မှာ မရှိပါဘူး။ နဂိုကရှိတဲ့ အဟောင်းတွေနဲ့ပဲ သူတို့ ဆက်ပြီး နေရပါတယ်။ အခုနောက်ပိုင်း အကူအညီပေးတာတွေ လျော့ပါးလာတော့ သူတို့ကို ပေးနိုင်တဲ့ အနေအထား ကျနော်တို့မှာ လုံးဝမရှိ ဖြစ်နေပါတယ်” ဟု ပြောသည်။
တပ်မတော်နှင့် KIA အကြား ၇ နှစ်တာ တိုက်ပွဲကာလအတွင်း ကချင်နှင့် ရှမ်းပြည်နယ် မြောက်ပိုင်းတွင် ဒုက္ခသည် တသိန်းကျော် နေထိုင်သည့် ကချင်စစ်ဘေးရှောင်စခန်း ၁၅၀ ခန့် ရှိကာ အများစုမှာ အစိုးရတပ် ထိန်းချုပ်ရာ နယ်မြေအတွင်းရှိကာ အချို့မှာမူ KIA ထိန်းချုပ်ရာ နယ်မြေအတွင်း ရှိသည်။
