၁၇ နှစ်ကြာ ငြိမ်းချမ်းရေး ရယူထားပြီးနောက် ၂၀၁၁ ဇွန်လမှာ ပြန်လည်ဖြစ်ပွားခဲ့တဲ့ ကချင်လွတ်လပ်ရေး တပ်မတော် (KIA) နဲ့ အစိုးရတပ်မတော်တို့ အကြား တိုက်ပွဲတွေဟာ တနှစ်ခွဲကျော် ကြာလာပါပြီ။ အခု ရက်ပိုင်းထဲမှာ အစိုးရ တပ်ဖက်က အရေးပါတဲ့ စခန်းထောက် တောင်ကုန်းတခုကို သိမ်းဖို့ လေကြောင်း ပစ်ကူမှုတွေကိုပါ အသုံးပြုလာလို့ ကုလသမဂ္ဂနဲ့ အမေရိကန်က စိုးရိမ်ပူပန်ကြောင်း ထုတ်ဖော် ပြောဆိုလာကြတဲ့ အခြေအနေ ရောက်လာပါတယ်။
အစိုးရတပ်ဟာ KIA ကို မကြာခဏ အင်အားသုံး ထိုးစစ်ဆင်တယ်၊ ဆွီဒင်လုပ် အဆင်မြင့် လက်နက်တွေကို သုံးစွဲနေတယ်၊ တဖက်က ငြိမ်းချမ်းအတွက် ကမ်းလှမ်းနေပြီး တဖက်က ထိုးစစ်တွေ တပြိုင်တည်း လုပ်နေတယ်ဆိုပြီး KIA ဘက်က ပြောဆိုသလို အစိုးရတပ်ဖက်ကလည်း KIA ဟာ တံတားတွေ၊ လမ်းတွေကို မိုင်းခွဲ ဖျက်ဆီးတယ်၊ ကြိုတင် အသိပေးထားလျက်နဲ့ ရိက္ခာပို့တဲ့ အစိုးရတပ် လမ်းကြောင်းတွေကို ကြားဖြတ် တိုက်ခိုက်တယ်ဆိုပြီး ပြန်လှန် ဝေဖန် ပြောဆိုမှုတွေ တွေ့နေရပါတယ်။
ဒါ့အပြင် အွန်လိုင်းနဲ့ အင်တာနက် လူမှုကွန်ရက်တွေမှာ တိုက်ပွဲ အကျအဆုံး၊ စခန်း သိမ်းယူမှု စတဲ့ ဓာတ်ပုံတွေ အပြိုင်အဆိုင်တင်၊ အချက်အလက်တွေ တပြိုင်တည်း အသီးသီး ထုတ်ပြန်နေကြတာကိုလည်း မြင်ရပါတယ်။
တချိန်တည်းမှာ ဒီတိုက်ပွဲတွေကြောင့် နေရပ်စွန့်ခွာ ထွက်ပြေးပြီး အအေးဒဏ် ပြင်းတဲ့ ဆောင်;ရာသီမှာ ဒုက္ခရောက်နေတဲ့၊ ထောက်ပံ့မှုတွေ ကောင်းကောင်း မရတဲ့ ဒုက္ခသည် ၇ သောင်းခွဲလောက် ရှိနေပါတယ်။
တရုတ်နိုင်ငံနဲ့ နီးတဲ့ ကချင်ဒေသဟာ ကျောက်စိမ်းအပါအဝင် သဘာဝ သယံဇာတတွေ ထွက်ရှိပြီး စစ်အစိုးရလက်ထက်မှာ အာဏာပိုင်တွေနဲ့ ခရိုနီတွေ လက်ဝါးကြီး အုပ်ထားခဲ့ခြင်း၊ တိုင်းရင်းသား ဒေသများ ဖွံ့ဖြိုးမှု မရှိခြင်းကလည်း သမိုင်းရှည်လျားတဲ့ ပဋိပက္ခ အရင်းအမြစ်တခု ဖြစ်ပါတယ်။
တိုင်ရင်းသား လက်နက်ကိုင် ၁၀ ဖွဲ့နဲ့ ငြိမ်းချမ်းရေး ဆွေးနွေးနိုင်ခဲ့ပြီး ကချင်နဲ့ အပစ်မရပ်နိုင်သေးပေမယ့် အရင် စစ်အစိုးရ တဖက်သတ် ရေးဆွဲထားတဲ့ ဖွဲ့စည်းအခြေခံဥပဒေကို တိုင်းရင်းသား အဖွဲ့တွေက လုံးလုံးလျားလျား လက်ခံတာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဥပမာ ၂၀၀၈ ဖွဲ့စည်းပုံ အခြေခံ ဥပဒေမှာ မြေပေါ်မြေအောက်၊ ရေပေါ်ရေအောက် သဘာ၀ သယံဇာတ အားလုံးကို နိုင်ငံတော်က ပိုင် ဆိုင်ကြောင်း ရေးသားထားပြီး ဒီအချက်ကို ပြင်ကာ တိုင်းရင်းသားဒေသတွေကို အကျိုးအမြတ် ခံစားခွင့်ပေးဖို့ လွှတ်တော်မှာ တင်ပြနေတာတွေကလည်း မတင်မကျ အခြေမှာပဲ ရှိပါသေးတယ်။
ဒါ့အပြင် တိုင်းရင်းသား လက်နက်ကိုင် တပ်တွေကို နယ်ခြားစောင့်တပ် ဖွဲ့ဖို့၊ အစိုးရစစ်တပ် အောက်ကို ဆွဲသွင်းဖို့ ဖိအားပေးခဲ့ခြင်းတွေကလည်း ထာဝရ ငြိမ်းချမ်းရေးရဖို့ အတားအဆီးတွေ ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။
လတ်တလော လက်ပူတိုက် ငြိမ်းချမ်းရေး ဆွေးနွေးပွဲမျိုးဟာ ကချင်ပြည်နယ် တည်ငြိမ်ရေးကို ဘယ်လောက် အာမခံနိုင်မယ်ဆိုတာလည်း မသေချာတဲ့ အခြေအနေမှာ ရှိနေပါတယ်။ KIO ဘက်က နိုင်ငံရေးဆွေးနွေးဖို့ တောင်းဆိုနေသလို အစိုးရ ငြိမ်းချမ်းရေး ကိုယ်စားလှယ်တွေကလည်း အပစ်ရပ်တာ အရင်လုပ်ဖို့ ညှိနှိုင်းရင်း အခုလို အခြေအနေကို ရောက်ရှိလာခဲ့တာ ဖြစ်ပါတယ်။
-ကချင်လွတ်လပ်ရေးအဖွဲ့ (KIO)၊ KIA တို့နဲ့ အစိုးရ ငြိမ်းချမ်းရေး ကိုယ်စားလှယ်တွေ အဆင့်ဆင့် စေ့စပ်ဆွေးနွေးမှုတွေ ၁၁ ကြိမ် ဆောင်ရွက်ပြီးသည့်တိုင် ပြေလည်မှု မရနိုင်ဘဲ ရှိနေတာ ဘာကြောင့်လဲ။
-တကယ် လက်တွေ့ကျပြီး ကချင်ပြည်နယ် ငြိမ်းချမ်းရေးကို ဖော်ဆောင်နိုင်မယ့် နည်းလမ်းတွေက ဘာတွေဖြစ်နိုင်မလဲ။
စာဖတ်သူများအနေနဲ့ ဒီဖိုရမ်မှာ ဆွေးနွေးနိုင်ပါတယ်။
(ဧရာဝတီက ဖော်ပြခဲ့တဲ့ ကချင်ပြည်နယ် စစ်ရေး သတင်းများကို ဒီနေရာမှာ ပြန်လည် ဖတ်ရှု နိုင်ပါတယ်)
